Krzysztof Filla   Galeria Fotografii

Galeria Zdjęć 2020

SUMATRA to szósta co do wielkości wyspa świata (474 tys. km²) usytuowana w północno zachodniej części archipelagu malezyjskiego. Rozciąga się na północ od Javy przez 1790 km. a w połowie tego dystansu równik dzieli ją na dwie części. To właśnie jej centralne równikowe położenie w połączeniu z całorocznymi opadami i dynamiczną aktywnością wulkaniczną, czynią tą wyspę wyjątkowym miejscem nie tylko dla miłośnika natury. Niestety ta wyjątkowość, tak jak inne miejsca w Azji Południowo Wschodniej, została mocno naruszana przez człowieka, czego byłem świadkiem podczas mojego pięciomiesięcznego pobytu na tej wysypie. Utrata i degradacja naturalnych siedlisk wraz z wysokim kłusownictwem przyczyniły się do zatrważającego spadku liczebności wielu gatunków np. populacja unikatowego nosorożca sumatrzańskiego spadła w ciągu tylko ostatnich 20 lat z 300 do 80 sztuk pomimo ogromnych nakładów w ochronę tego gatunku. W tym samym czasie wycięto ok 40-50% lasów Sumatry.
Mój zaplanowany na 2 miesiące pobyt na Sumatrze zbiegł się z polityczno-medialnym nagłośnieniem światowej pandemii covid-19 co przedłużyło mój pobyt o następne 3 miesiące z powodu zamkniętych granic. Ograniczyło to moją mobilność na wyspie i zderzyłem się z podsyconym antagonizmem w stronę białego koloru skóry po słowach prezydenta o rzekomym roznoszeniu wirusa przez ludzi zachodu. Pomimo tego, większość lokalnej ludności okazała się niezwykle życzliwa w kontraście z moimi rodakami co dało mi poczucie serdeczności i bycia mile widzianym w tym trudnym okresie. Wbrew zakazom wstępu do lasu udało mi się stworzyć ten ciekawy materiał, który mam nadzieję, zachęci oglądających do dalszego zapoznania się z problemem znikających lasów deszczowych, jak również z przyczynami ich znikania na całym świecie oraz roli ludzi zachodu w eskalacji tego problemu.

  Demontaż sieci do łapania ptaków.
          (1:30 min. napisy)

  Pomoc pytonowi siatkowemu.
          (2:50 min. napisy)

  Mój sabotaż i pomoc w oswobodzeniu
          chrząszcza. (7:40 min. napisy)

TYP WYPRAWY: Następny 10-cio miesięczny etap mojego projektu w Azji P.W.
OKRES: 16/03/2020 - 10/08/2020.
CZAS TRWANIA: 145 dni.
MATERIAŁ ŚWIATŁOCZUŁY: Cyfrowy - FF 26 Mpx i APS-C 24 Mpx.

Galeria Zdjęć 2012

Indonezja rozciąga się od jednego krańca do drugiego w prostej linii przez 5500 km. Składa się z około 17500 wysp, w tym 3 z nich zaliczane są do jednych z największych na naszej planecie. Populacja Indonezji sięga 275 milionów ludzi. Wszystko to plasuje ten kraj obok innych gigantów jak np. USA.
Mój pobyt zaplanowałem na 3 miesiące i odwiedzenie kilku wysp w ciągu tego okresu. Podróż praktycznie zacząłem od wschodu zatrzymując sie w górach Arfak w Papule zachodniej, następnie przemierzając Sulawesi, południowe Borneo i Jawę. W rezultacie przekonałem się, że było tego za dużo na jedną podróż, biorąc pod uwagę ogrom tych miejsc jak i nieczęsty i powolny transport publiczny (autobusy i promy). Była to moja druga podróż do Azji PW, po wizycie w Malezji 2 lata wcześniej, gdzie pradawne lasy deszczowe zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Ta wyprawa była kontynuacją mojego zauroczenia tymi szybko znikającymi cudami ewolucji.